ҚИЁМАТ КУНИ ҲОЛИМИЗ ҚАНДАЙ БЎЛАР ЭКАН?
Бу йил Мино водийсида юз берган талофатдан қутулиб қолган мисрликлардан бири қуйидагича ҳикоя қилади: “Тўқнашув бир соатлар чамаси давом этди. Баъзи одамлар тек турган ҳолида ҳам оламдан ўтишди. Бирор чора кўришнинг имкони йўқ. Бу ҳодисага гувоҳ бўлган киши Қиёмат кунидаги қўрқинчларни бироз ҳис қилиши мумкин.
Бир зумлик тиқилинч ва бўғилишдан кейин эркак ҳожиларнинг эҳромлари ечила бошлади. Баъзилари, батамом яланғоч бўлиб қолди. Худди Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ҳадиси шарифда Қиёматнинг кўриниши ҳақида хабар берганларидек, ҳеч бир киши бошқа бировнинг авратига қарашга мажоли йўқ”.
“У ерда тек турарканман, – сўзида давом эттирди мисрлик ҳожи, – оёғим остида инсон танаси турганини ҳис этдим. Бироз вақт ўтгач, кимдир оёғимни тишлади... Бу ҳолат бир неча бор такрорлангач, эътибор берсам, бир аёл тириклигини билдириб, қутқаришим учун оёғимни тишлаётган экан. Минг афсуски, унга бирор ёрдам беришга на мажолим, на имконим бор эди... Беихтиёр, Аллоҳ таолонинг: “Ўша куни киши ўз биродаридан қочур. Яна онаси ва отасидан ҳам, хотини ва ўғилларидан ҳам (қочур). (Чунки) у кунда улардан ҳар бир кишида ўзига етарли нарса (ташвиш) бўлур” (Абаса, 34–37) ояти карималари ёдимга тушди. Агар ўша аёлнинг ўрнида онам бўлганида ҳам бирор нарса қилиш қўлимдан келмас эди”.
Бир ўйлаб кўрайлик-а, бу дунёда шу ҳол бўлгач, бир куни эллик минг йилга тенг Қиёмат куни қандай бўлар экан?! Шояд, бу ҳол барчамиз учун насиҳат бўлса?!
Интернет маълумоти асосида Акбаршоҳ РАСУЛОВ тайёрлади. / www.muslim.uz /
